همین لباس زیباست نشان آدمیت
همین لباس زیباست نشان آدمیت
همین لباس زیباست نشان آدمیت !
در شوی ۲۰۲۲ «مِت گالا»، «کیم کارداشیان» سلبریتی آمریکایی، برای اینکه لباس گران‌قیمتِ سمبل جنس زن در سینما، «مريلين مونرو» را به‌تن کند، وزن قابل‌توجهی را در مدت کوتاهی کم میکند تا در روز نمایش، روی فرش قرمز مراسم، جلوی عکاسان خودنمایی کند. حتی در فیلم «سرگیجه » هیچکاک نیز جودی لباس شبیه مادلین که مُرده را حاضر نیست به تن کند ولی به اصرار اِسكاتی خود را تسلیم حرف او میکند ( جودى خودِ مادلين مُرده است )! در فیلم هیچکاک پای عشق جودی و اسکاتی در میان است . اما در شوی لباس چه چیز شخص را مجبور به پوشیدن آن لباس میکند ؟ تن پوش يك فرد مُرده چه جذابيتى براى شخص زنده دارد
فارغ از اینکه چرا باید لباس هنرپیشه‌‌‌‌ای که در اثر افسردگی و اضطراب خودکشی کرده، این‌قدر اهمیت داشته باشد و جایگاه پیدا کند ، ما شاهد شوی تبلیغاتی به‌‌اصطلاح به‌روزتری توسط كارداشيان هستیم که تصویر او در معرض دید دختران و زنان بسیاری در سرتاسر جهان قرار گیرد تا آنان دستیابی به این لباس را با حسرت و اضطراب آرزو کنند. خانم سلبریتی با لباس به‌جا مانده از یک مُرده كه به اصطلاح روانكاوانه ايدآلايز شده، به نظر ما را به سمت طيفى از اختلال يادگارخواهی و اختلال هويت سوق می‌دهد و به‌این وسیله، او در جایگاهی قرار می‌گیرد که الگوی رؤیایی و ایده‌آلِ زن باشد. ایده‌آلی که با تحمل مرارت و محروم شدن از ابتدایی‌ترین لذت زندگی (خوردن و آشامیدن) حاصل شده است. اما آيا اين بدن -هر چقدر که کامل باشد- می‌تواند بدون تغییر باقی بماند؟ آيا حال ما ، با اين مدل نمايش‌ها خوب می‌شود و براى ما آرامش يا شادى می‌آفریند؟ لباس به اندازه تن ما دوخته می‌شود یا ما به اندازه لباس ؟ با هر ارزش و قیمتی که باشد- در می‌آییم؟ آیا این طراحی دنیای مدرن و مصرف‌محور زنانه نیست که از یک هنر‌پیشه اسطوره بسازد؟ اسطوره‌سازی با سبک‌وسیاق مشروح، چقدر در زندگی روزمره و ارتباط متقابل و انسانی ما با دیگران و حتی جایگاه زنان در کنار مردان و حتی صنعت مد نقش دارد؟ پی‌نوشت: در این بخش به اختلال «یادگار خواهی» و «اختلال هویت»اشاره شد براى مطالعه‌ی بیشتر در خصوص مطلب فوق ⬆️ به DSM5 مراجعه بفرمایید.
